این شعر از دیدگاه من به معنی زیر است:
فضول و بردن جهنم به زبانی شاعرانه و نمادین از جهنم و آتش جهنم صحبت میکنند. 'هیزمش تر است' به این معنی است که شاعر تصور میکند که آتش و درد و رنج زندگی، باعث تثبیت و تشدید درد و غم دل انسان میشود. او اشاره میکند که حتی از زخمهای عشق و اشکهای دردآمیز، نه تنها به اندازه میافزاید بلکه همچنین حضور و غم و درد زندگی انسان را به مراتب تلختر و نابودتر میکند. شاعر در ادامه به ناامیدی، غم و اندوه عمیق و تیره اشاره میکند و به این واقعیت پرداخته که زندگی میتواند پر از لحظات تلخ و غمانگیز باشد که بر جان انسان حقایق تازهای را نویسیده و تجربه کرده و برای او به یادگار بیاندازد. این شعر، به زیبایی از تناقضات و تلخیهای زندگی سخن میگوید و با نثری سنجیده و عمیق انسانیت را با تمام جزئیات زیبایی و غم اعماق حساس انسانی نشان میدهد.